Żuraw to wytworny ptak.

Zawsze wkłada szary frak,

Gdy na trawie jak na scenie

Rozpoczyna przedstawienie.

Wpierw przywitać się wypada.

Żuraw skrzydła swe rozkłada,

Po czym jak w balecie tancerz

Nisko kłania się wybrance.

Panna żuraw, balerina,

Także się w ukłonie zgina:

– Co też cię sprowadza, panie?

Czego szukasz na polanie?

Żuraw ciut onieśmielony

Odpowiada:- Szukam żony.

Śliczna pani, moja gwiazdo,

Czy założysz ze mną gniazdo?

I żurawie na polanie

Zaczynają ptasi taniec.

Tańczą w kółko, zakochani,

Ona w panu, a on w pani.