Guzik z pętelką

Rzekł raz guzik do pętelki:

– Krążek ze mnie jest niewielki,

Lecz miłością pałam wielką.

Czy poślubisz mnie, pętelko?

Wierzę i przyrzekam święcie:

Gdy będziemy już zapięciem,

Udowodnię, że potrafię

Być najczulszym mężem w szafie.

A pętelka grzecznie na to:

– Mój guziku, mamy lato.

Czy to miasto, czy wioszczyna,

Nikt się teraz nie zapina.

Gdy, nadejdzie ochłodzenie.

Spełnię każde twe życzenie.

Zapnę cię i dam ci buzi,

Ale dziś z pętelką… guzik.