W górze kłębią się obłoki,

W dole Brda chlupocze.

Ponad rzeką, z tyczką w dłoniach

Sunie linoskoczek,

A dziewczyna z łukiem w dłoni,

Piękna jak rusałka,

Na przeciwnym brzegu stoi

I podziwia śmiałka.

Nagle chmura się urywa,

Deszcz zalewa oczy,

Ale chłopak się nie cofa,

Śmiało naprzód kroczy.

Wiatry mu smagają nogi,

Chłoszczą go po rękach,

A on idzie jak po moście,

Choć to lina cienka!

Wtem na tyczce linoskoczka

Siada wrona siwa.

Chłopiec chwieje się… On spadnie,

A nie umie pływać!

Panna łuk napina, strzela…

Wrona z tyczki sfruwa,

Chłopak strzałę w locie chwyta.

– Któż to nad nim czuwa?

Dostrzegł śmiałek damę z łukiem.

Spojrzał raz nieśmiało:

Zachwycony znieruchomiał…

I tak już zostało.